Potęga odwróconego forhendu

W tym artykule poświęcimy nieco uwagi zagraniu stosowanemu przez bardziej zaawansowanych i sprawnych fizycznie zawodników. Odwrotny forhend, bo o nim mowa, występuje jako broń w arsenale praktycznie każdego topowego zawodnika. Nie dziwi więc fakt, że wielu doświadczonych amatorskich tenisistów, również próbuje, chociaż z różnym skutkiem, wcielić to zagranie do własnego repertuaru. Jeśli zastanawiasz się czy i Ty powinieneś, to koniecznie przeczytaj ten tekst do samego końca. 

Odwrócony forhend, czyli właściwie co? 

Odwrócony forhend (ang. reverse forehand, inside in/inside out), to nic innego jak zwyczajny forhend zagrywany z narożnika bekhendowego. Dla praworęcznych będzie to lewa połowa kortu, a dla leworęcznych – prawa. Mimo swojej „prostoty”, jest coś co czyni go nadzwyczajnym, o czym porozmawiamy za chwilę. Wyróżniamy dwa rodzaje takiego forhendu: 

• grany po prostej, tzw. Inside in 
• grany po krosie (przekątnej), tzw. Inside out 

Odwrotny forhend grany po prostej to sytuacja, kiedy zawodnik otrzymuje piłkę na swoją stronę bekhendową, jednak obiega tę stronę, a uderza z forhendu wzdłuż linii bocznej. Z kolei odwrócony forhend grany po krosie ma miejsce, kiedy zawodnik otrzymuje piłkę na swoją stronę bekhendową, lecz obiega tę stronę i uderza piłkę z forhendu po przekątnej kortu. 

Po co miałbym z niego korzystać? 

Można by zadać sobie pytanie po co w ogóle ktoś miałby obiegać bekhend, dodawać sobie więcej metrów do przebiegnięcia i zostawiać odsłonięty kort? Są ku temu dość przekonujące powody. Zawodnik w pierwszej kolejności maksymalizuje wykorzystanie swojej mocniejszej strony i minimalizuje użycie słabszej. Grając na bekhend rywala zyskuje potencjalną przewagę, a odwrotne ustawienie daje mu szereg możliwości jeśli chodzi o kąty zagrań, co czyni je mniej przewidywalnymi. Zagranie świetnie sprawdza się również w przypadku zmiany tempa gry. Wszystko jednak ma swój koszt. W tym przypadku jest nim zredukowany czas na ustawienie się i zostawienie otwartego kortu. 

Dlatego też, odwrócone forhendy stosowane są przez doświadczonych zawodników, którzy zazwyczaj dysponują nieco słabszym, mniej regularnym uderzeniem bekhendowym oraz bardzo mocnym forhendem, którym są w stanie wymusić błąd lub zakończyć wymianę. Dodatkowo cechują się świetną formą fizyczną i bardzo dużą wytrzymałością. Koronnym przykładem zawodnika często używającego takiego zagrania jest Rafa Nadal. Przykłady można znaleźć poniżej. 

W moim produkcie W Sieci Strategii pochyliłem się nad strategią wykorzystującą odwrotny forhend, ale jeśli chodzi o najważniejsze elementy to należy pamiętać o: 

• zagranie nie powinno być nadużywane, ponieważ przeciwnik szybko przyzwyczai się i zastosuje wobec nas kontrę (np. ryzykowniejsza gra po linii w pusty obszar kortu) 
• to na ile będziesz mógł sobie pozwolić będzie zależeć od umiejętności przeciwnika. Dobrym patentem jest podzielenie linii końcowej na 3 równe kawałki. W dwóch sąsiadujących będziesz używał forhendu, a w trzecim bekhendu. W wersji trudniejszej kort dzielimy na 4 kawałki. Trzy z nich będziemy bronić forhendem, a jeden bekhendem. 
• jeśli nie mamy większych problemów z kryciem kortu mimo używania odwrotnego zagrania, to można je stosować częściej, o ile przynosi pożądane rezultaty. 

Podsumowując, odwrotny forhend może stanowić potężną broń w arsenale tenisisty, który chce zmaksymalizować  potencjał na forhendzie i przy okazji uniknąć nadmiarowych błędów na bekhendzie. W zamian tenisista ten będzie zmuszony do większego wysiłku fizycznego w celu dobrego ustawienia się, ale często zdarza się, że taka zamiana bywa opłacalna. Należy również pamiętać o dostosowywaniu częstotliwości do wymagań jakie stawia przeciwnik. Odwrócony forhend stanowi świetny dodatek i narzędzie pozwalające na urozmaicenie gry.