Życiorysy wielkich tenisistów – Andy Murray

obrazek: essentiallysports.com

Andy Murray (Sir Andrew Barron Murray) – ur. 15 maja 1978 roku w Glasgow. Brytyjski tenisista, zwycięzca trzech turniejów wielkoszlemowych, zdobywca dwóch złotych medali w grze pojedynczej na Igrzyskach Olimpijskich w 2012 (Londyn) i 2016 roku (Rio de Janeiro), srebrny medalista z Londynu w grze mieszanej. Była światowa “jedynka”. Mierzy 1,91 m, waży 84 kg.

Dzieciństwo i młodość

Dorastając w szkockim Dunblane, karierę tenisisty rozpoczął w wieku zaledwie trzech lat. To wszystko za sprawą jego matki, Judy Murray, byłej tenisistki i trenerki, która wzięła pod skrzydła młodego Andy’ego i jego dwa lata starszego brata. Pierwsze turnieje rozgrywał jeszcze jako pięciolatek, a niedługo później dzielił już korty z dorosłymi tenisistami.

W marcu 1996 roku był świadkiem traumatycznego wydarzenia nazwanego później “masakrą w Dunblane”, kiedy to w trakcie lekcji na teren jego szkoły wdarł się uzbrojony zamachowiec, raniąc bądź zabijając osiemnaście osób, w tym siebie i szesnastu uczniów. Andy przeżył to wydarzenie dzięki ucieczce do gabinetu dyrektora.

Mając dziesięć lat przeżył rozstanie swoich rodziców. Przyglądając się ich nieustannym kłótniom i stając pośrodku konfliktu przyznał, że napędzało to jego agresję i ukształtowało w nim ducha rywalizacji. Dwa lata później wygrał pierwszy turniej na Florydzie, będąc najlepszym w swojej kategorii wiekowej.

Kariera

W 2002 roku zadebiutował jako junior podczas Wimbledonu (będąc najmłodszym w stawce), a dwa lata później został numerem jeden w kategorii juniorów, wygrywając przy okazji młodzieżowe US Open. We wrześniu tego samego roku został najmłodszym w historii Brytyjczykiem występującym w Davis Cup, otrzymał od BBC nagrodę “Young Sports Personality of the Year”, a kilka miesięcy później rozpoczął karierę na profesjonalnych kortach.

Przełomowy był dla niego jednak dopiero rok 2006, kiedy to najpierw po siedmioletniej dominacji strącił z tronu Tima Henmana i stał się najlepszym Brytyjczykiem w rankingu ATP, a później jako jeden z zaledwie dwóch w tamtym okresie tenisistów pokonał Rogera Federera w Cincinnati i przełamał jego serię 55 zwycięstw z rzędu na twardych kortach.

Wspinając się po szczeblach kariery, Szkot najpierw wygrał wiele turniejów rangi Masters, by ostatecznie sięgnąć po dwa medale olimpijskie w Londynie, zatriumfować w US Open, wygrać Wimbledon, zdobyć złoto na Igrzyskach w Rio i zostać jedynką w rankingu ATP. W dalszym rozwoju kariery przeszkodziło mu jednak zdrowie – przez liczne kontuzje Murray zmuszony był do odpoczynku od tenisa, przeszedł dwie operację stawu biodrowego i od tamtej pory walczy o powrót na szczyt.

Ciekawostki

• W wieku piętnastu lat otrzymał szansę zostania… piłkarzem. Mógł dołączyć do drużyny szkockiego Rangers, zdecydował się jednak na kontynuowanie kariery tenisisty.
• Jedyny poważny związek partnerski w życiu przeżył z Kim Sears, którą poznał w trakcie US Open w 2005 roku. Od 2015 roku pozostają małżeństwem, mają trójkę dzieci.
• W momencie uhonorowania stał się najmłodszym współcześnie Brytyjczykiem z tytułem szlacheckim, choć sam uważał siebie za zbyt młodego na to wyróżnienie. Miał wtedy 29 lat.
• Jest właścicielem hotelu Cromlix w rodzinnym Dunblane.
• Andy Murray jest bohaterem kilku książek, w jednej z nich stwierdził:

“Nie ma na Ziemi człowieka, który nie znałby Tenisowej Wielkiej Czwórki”
a ja pierwsze czytam o tej “czwórce” i co?
nie jestem człowiekiem?“

Książka dostępna jest w języku polskim pt. Andy Murray. Niezykła historia. Nie jest aż tak emocjonująca jak autobiografia Agassiego, niemniej dla fanów tenisisty znajdzie się w niej sporo wartościowych informacji.

O wiele ciekawsza pozycja w mojej ocenie to Andy Murray: Seventy-Seven: My Road to Wimbledon Glory, dostępna niestety tylko w języku angielskim