Typy nawierzchni na kortach tenisowych i ich wpływ na przebieg gry
Kort tenisowy do rozgrywki singlowej składa się z dwóch połów o wymiarach 11,89m x 8,23m oddzielonych od siebie siatką, co sumując daje wymiar 23,77m x 8,23m. W przypadku gry deblowej szerokość kortu zwiększa się o szerokość korytarza deblowego do 10,97m. Karo serwisowe, czyli pole w którym musimy ulokować swój serwis ma długość 6,40m. Wszystkie wymiary przedstawione są na poniższej grafice.
źródło: wikimedia.org
Podstawowy podział nawierzchni stosowanych kortach tenisowych obejmuje 4 typy:
Nawierzchnia ziemna – zwana również ceglaną mączką (ang. Clay)
źródło: http://italianclaycourtsaustralia.com.au
Mączka jest najwolniejszą nawierzchnią tenisową, na niej rozgrywany jest wielkoszlemowy French Open.
Wyróżniamy 2 rodzaje kortów ziemnych:
- korty z czerwonej cegły – popularne w Europie oraz Ameryce Południowej,
- korty z mączki zielonej (tzw. Hat-Tru) – występujące najczęściej w USA, powstające ze skruszonego bazaltu, nawierzchnia szybsza od kortów z czerwonej cegły
Gra na mączce sprzyja graczom lubiącym defensywną grę, ponieważ piłka odbija się stosunkowo wysoko, tracąc prędkość (według niektórych źródeł aż o 41%) przez co gracze mają więcej czasu aby dobiec do piłki. Ponadto na nawierzchni ziemnej można wykonywać ślizgi, co pozwala na jeszcze większą swobodę poruszania.
Dużym atutem podczas gry na tego rodzaju kortach jest cierpliwość oraz dobre przygotowanie motoryczne. Wymiany z reguły są dłuższe, siła uderzeń nie odrywa tak dużej roli, jak regularność oraz taktyka podczas rozgrywania punktu.
Bardzo istotną zaletą rozgrywania meczów na nawierzchni ziemnej jest możliwość sprawdzenia śladu piłki, ponieważ każda odbita piłka pozostawia wyraźny znak. Niewątpliwą wadą kortów ziemnych z kolei jest ogrom pracy jaki należy poświęcić, aby kort nadawał się do komfortowej gry. Przede wszystkim prace przygotowawcze, takie jak montowanie plastikowych linii, uzupełnianie materiału, wyrównywanie pola gry, podlewanie kortu oraz siatkowanie.
Odmianą nawierzchni ziemnej jest mączka syntetyczna, która wyglądem nawiązuje do mączki ceglanej, ale jest o wiele bardziej odporna na warunki pogodowe oraz nie wymaga wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych.
Nawierzchnia trawiasta (ang. Grass)
źródło: totalsportek.com
Najszybsza nawierzchnia, występująca obecnie rzadziej niż kilkadziesiąt lat temu ze względu na wysokie koszty i trudność utrzymania. Korty trawiaste są kojarzone z turniejami rozgrywanymi w Wielkiej Brytanii, wizytówką kortów trawiastych jest wielkoszlemowy Wimbledon.
Na tej nawierzchni piłki odbijają się bardzo szybko (tracą tylko 30% prędkości po odbiciu), z niskim kozłem. Atutem podczas gry na nawierzchni tego rodzaju jest mocny serwis, refleks oraz dobra gra przy siatce, z tego powodu wymiany najczęściej ograniczają się do kilku uderzeń.
Gra na kortach trawiastych wymaga specjalnego poruszania się, drobne kroki pozwalają na efektywne przemieszczanie się na tej śliskiej nawierzchni.
Wimbledon jako jedyny turniej Wielkiego Szlema jest rozgrywany na trawie, po przeniesieniu Australian Open w 1987 oraz US Open w 1974 roku na korty twarde. Ponadto, w ostatnich latach nawierzchnia stosowana na kortach przy Church Road jest spowalniana celem wydłużania wymian, a co za tym idzie atrakcyjności widowiska.
Dużo tańszą alternatywą są korty ze sztuczną trawą. Nawierzchnie tą charakteryzuje bardzo dobra wytrzymałość na warunki atmosferyczne, dlatego coraz więcej klubów decyduje się na budowę kortów z tą nawierzchnią.
Nawierzchnia twarda (ang. Hard)
źródło: sportpartner.co.uk
Szybka nawierzchnia z podłożem asfaltowym, betonowym lun akrylowym (np. DecoTurf stosowany podczas US Open lub Plexicushion podczas Australian Open).
Korty tego typu są szybsze od kortów ziemnych, ale jednocześnie wolniejsze od kortów trawiastych. Charakteryzują się średniowysokim i szybkim odbiciem piłki (utrata 33% prędkości po odbiciu). Szczegółowe parametry poszczególnych rodzajów kortów twardych zależą od ilości piasku wymieszanego z farbą podczas budowy. Im więcej piasku tym nawierzchnia jest wolniejsza i odbicie wyższe.
Atutem podczas gry na kortach twardych jest dobry serwis, duża siła uderzeń i dobra praca nóg. Wymiany mogą być zarówno długie, jak i krótkie – zależy to od przyjętej przez graczy taktyki (nawierzchnia nie faworyzuje żadnego stylu gry).
Korty twarde stanowią duże niebezpieczeństwo dla zdrowia tenisistów ze względu na znikomą (w zależności od specyfiki danego kortu) amortyzację – szczególnie dla stawów (przede wszystkim kolana oraz kostki). Dużo łatwiej o kontuzję na tej nawierzchni, aniżeli na innych kortach.
Nawierzchnia dywanowa (ang. Carpet)
źródło: ci.pekin.il.us
Nawierzchnia stosowana w halach, korty wyposażone w ten typ nawierzchni posiadają możliwość jej usunięcia lub wymiany.
Parametry kortu dywanowego uzależnione są od długości włosa, tekstury oraz struktury. W halach występuje również nawierzchnia kauczukowa (np. turniej Paris Masters), lub nawierzchnia drewniana (bardzo rzadko stosowana, szybsza niż nawierzchnia trawiasta).
Najczęściej korty dywanowe są kortami szybkimi (utrata 31% prędkości po odbiciu) z niskim kozłem. Atutem podczas gry na kortach tego rodzaju jest dobry serwis, duża siła uderzeń i dobra gra przy siatce.
Korty wykorzystujące ten typ nawierzchni rozmieszczone są na całym świecie, hala eliminuje wpływ wiatru, słońca oraz warunków atmosferycznych na grę.
Kacper Janik
Koniecznie odwiedź nasze kanały społecznościowe:
Add Comment